2021 yang menyakitkan (Pt.02)

 01/01/2020

Seperti setiap tahun, saya dan anak-anak akan memasak hidangan istimewa bagi menyambut hari ulangtahun Mr A. 

Kali ini saya menyediakan hidangan Nasi Kerabu, siap dengan ayam bakar dan juga kek. Disebabkan PKP kami hanya menyambutnya anak-beranak, tanpa menjemput keluarga yang lain. Bersemangat sungguh anak-anak, siap setting ambil gambar keluarga. Cukup semuanya, 6 orang ahli keluarga kami. Allahu!! rupa-rupanya, ini adalah gambar keluarga kami yang terakhir bersama Mr. A. 

Sepanjang Januari, berat badan Mr A makin susut dan beliau tidak berselera makan. Kadang-kadang beliau akan demam pd waktu malam. Tapi dalam kesibukan dan tidak sedap badan tu, beliau tidak pernah missed menghantar dan menjemput saya dari sekolah. Mr A bagi alasan, sebab WFH dia boleh hantar dan ambil saya setiap hari. Saya dilayan mcm princess!!

Mr A ke klinik, tapi mcm biasa, doktor syak Mr A burn out. Saya menggesa beliau berjumpa pakar, tapi mcm biasa Mr A susah nak ke hospital. Sejenis penakut dan fobia dengan hospital dan bau hospital. Beberapa kali saya menggesa beliau tapi tidak diendahkan. 

Sehinggalah pada Jumaat 12/02/2021, Mr A minta saya bawa dia ke klinik. Saya bawa dia ke klinik, saya siap tulis simptom2 perubahan kesihatan beliau untuk diberitahu kepada doktor. Saya tahu, kalau saya tidak buat begitu, beliau tidak akan ceritakan simptom tu dan hanya akan gelak2 dengan doktor, maklumlah, kami sekeluarga dah biasa dengan doktor2 di klinik tu daripada anak-anak kami kecil hingga sekarang. Dah macam kawan-kawan. Saya tulis dan saya ingatkan beliau utk bagitahu doktor semua simptom tu. Kalau saya boleh masuk sama-sama ke klinik, senang sbb  saya boleh ceritakan, tapi sebab PKP hanya pesakit yang boleh masuk ke klinik.

Allahuakbar, pada Jumaat yang penuh barokah itu...bermulalah sejarah pahit keluarga kami.